Jedną z coraz popularniejszych metod leczenia osób mających objawy przewlekłej niewydolności oddechowej jest tlenoterapia. Stosuje się ją między innymi u pacjentów cierpiących na obturacyjną chorobę płuc, której przyczyną często jest np. palenie papierosów.
Chory z zaburzeniami oddychania otrzymuje dodatkową porcję powietrza natleniającego pęcherzyki płucne i powodującego poprawę ogólnego stanu zdrowia.
Regularne stosowanie takiej terapii przynosi zaskakująco pozytywne efekty i często jej działanie okazuje się dużo skuteczniejsze od alternatywnych sposobów leczenia. Ta metoda leczenia stosowana bywa również przy rehabilitacji wcześniaków oraz dzieci i młodzieży z autyzmem lub porażeniem mózgowym.
Celem terapii tlenem jest nie tylko doraźnie usunięcie duszności i zmniejszenie deficytu tlenowego, ale przede wszystkim poprawa funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego, obniżenie ciśnienia w tętnicy płucnej, poprawy komfortu życia, a w rezultacie jego przedłużenie.
Należy mieć zawsze na uwadze, że tlen (medyczny) jest traktowany jako lek, który należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, dotyczących w szczególności szybkości przepływu oraz czasu leczenia.
Jak każdy lek, tlen medyczny może powodować działania niepożądane, które jednak są stosunkowo rzadkie i w związku z tym występują u niewielu pacjentów.
Terapia tlenowa w komorze hiperbarycznej
Badania wykazały, że ta forma terapii tlenem niesie ze sobą wiele korzystnych dla człowieka przemian fizjologicznych, fizycznych oraz biochemicznych.
Podwyższone ciśnienie sprawia, że tlen przechodzi przez tkanki i pozbawia go barier fizjologicznych. Oznacza to, że gaz trafia wszędzie tam, gdzie na co dzień nie może się przedostać i trafia, chociażby, do nieprawidłowo ukrwionych obszarów.
Warto dodać, że w przypadku tej tlenoterapii powietrze w komorze hiperbarycznej przenika nie tylko do krwinek czerwonych, ale także do układu limfatycznego, osocza oraz płynu mózgowo-rdzeniowego.