Tlenoterapia to coraz powszechniejsza metoda leczenia, która zdobywa uznanie medyków i zadowolonych pacjentów na całym świecie. Stosuje się ją w kuracji niewydolności oddechowej, której najczęstszą przyczyną jest zbyt małe nasycenie tlenem krwi pacjenta. Terapia tlenowa, której przeprowadzenie umożliwia m.in.: koncentrator tlenu, przynosi także zbawienne korzyści dla dotkniętych schorzeniami serca. Na czym polega tlenoterapia, kiedy się ją stosuje i jakie ma korzyści?
Tlen jest jednym z kluczowych składników powietrza, którym oddychamy – stanowi około 21% całości mieszanki. Taka wartość jest całkowicie wystarczającą dla ludzi zdrowych i umożliwia im wykonywanie wszystkich czynności dnia codziennego. Sytuacja wygląda zupełnie inaczej u osób cierpiących na ostrą lub przewlekłą niewydolność oddechową – z powodu niewydajnej pracy płuc lub innych organów, do krwi nie trafia odpowiednia ilość tlenu. Z tego powodu opracowano metodę leczniczą, zwaną tlenoterapią – to dostarczenie do organizmu powietrza o zwiększonym stężeniu tlenu, który może dotrzeć do większej ilości pęcherzyków płucnych – pomaga to osiągnąć optymalny poziom saturacji krwi.
Medycy decydują się na wdrożenie tej metody leczniczej u pacjentów, u których saturacja utrzymuje się na poziomie poniżej 92%. Ten rodzaj terapii spowoduje odpowiednie natlenienie krwi, która dotrze do wszystkich narządów i układów, znacząco poprawiając wydolność organizmu. Aby sprawdzić, czy wdrożone leczenie przynosi efekty, należy cyklicznie sprawdzać poziom saturacji krwi – służy do tego pulsoksymetr – to niewielkie urządzenie medyczne, które po nałożeniu na palec i uruchomieniu wskazuje pożądane parametry.
Do najczęściej występujący objawów niewłaściwej saturacji krwi należą:
- przyspieszony, płytki oddech
- duszności i kaszel
- znacznie przyspieszona akcja serca
- wzmożona potliwość i drżenie
- zmiana koloru skóry oraz powłok, tzw. sinica
Jednym ze wskazań do rozpoczęcia leczenia tlenem jest stan ostrej niewydolności oddechowej, która może być skutkiem zadławień, nagłej niedrożności dróg oddechowych, sepsy czy wstrząsu. W tym przypadku, podaż tlenu rozpoczyna się od stężenia wynoszącego około 50% w mieszaninie wdechowej, zwiększając je w razie potrzeby. Sesja trwa od kilku do kilkudziesięciu godzin, a jej głównym celem jest ponowne osiągnięcie prawidłowej saturacji krwi na poziomie 94-98%. W tym czasie, stosuje się także inne leki i antybiotyki, które znacząco przyspieszają powrót do zdrowia.
Tlenoterapia stosowana jest także w łagodzeniu zaostrzonych objawów przewlekłej niewydolności oddechowej, której przyczyną może być przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), mukowiscydoza, choroby nowotworowe, astma a nawet skrajna otyłość.
Przy tych schorzeniach, leczenie przebiega nieco inaczej – tlenoterapię przeprowadza się przy pomocy tlenu o niskim stężeniu, ponieważ osoby po przewlekłym niedotlenieniu mogą być narażone na całkowite zatrzymanie oddechu przy zbyt wysokiej podaży tlenu. Zazwyczaj stosuje się u nich terapie długoterminowe, aby utrzymać saturację na poziomie 88-94%. Niektórzy pacjenci mogą wymagać ciągłych sesji, które najczęściej przeprowadzane są w warunkach domowych.
Stałe sesje z użyciem tlenu, stosowane przez osoby dotknięte przewlekłymi chorobami układu oddechowego, znacząco poprawiają poziom ich życia, umożliwiając powrót do swobodnego wykonywania czynności, które wcześniej kończyły się zadyszką czy bólem w klatce piersiowej. Tlen nie tylko ułatwia oddychanie i natlenienie organizmu, ale wpływa także na obniżenie poziom stresu, znacząco poprawiając samopoczucie chorego.